Atatürkün Cumhuriyet Sonrası Yaptığı Yenilikler

Mustafa Kemal Atatürk, hem Cumhuriyet’in kurulmasından önce hem de sonrasında, her alanda yenilikler yapmış ve bir devletin yeni baştan kurulmasında gereken tüm her şeyi düşünmüştür. Bir çocuğun gençliğe ve yetişkinliğe geçiş dönemi gibi Türkiye Cumhuriyeti’nin de kurulmasından yetişkinliğine değin ihtiyacı olan tüm noktalarda, dönemin örneklerini baz alarak yenilikler yapmıştır. Muasır medeniyetler topluluğundan olmak ve modern bir hayatı yaşamak için neye ihtiyacımız varsa, çok kısa bir sürede, akıl almaz şekilde, en muntazam biçimde uygulamaya geçirmiştir.

Bu günkü gelişmiş demokrasi ve çağdaş medeniyetler düzeyine ulaşan millet egemenliğine dayalı yönetimin tüm alt basamaklarını oluşturmuş oldu. Elbette ki Atatürk’ün Cumhuriyet sonrası yaptığı yenilikler, bir anda ve kolayca gerçekleşen yenilikler değildir. Cumhuriyet tarihimizde bu yeniliklere, Atatürk devrimleri denmektedir.

Laikliğin Kabulü (1928-1937)

Laiklik din işleri ile devletin uygulamalarının birbirinden ayrılmasıdır. Devletin dini milleti cinsiyeti olmaz. Devlet herkese eşit ve tarafsız bakmalıdır bu yüzden cumhuriyetten sonra laiklik ilan edilmiş ve devlet işleri diyanet işlerine bağlanmıştır.

Kadın Haklarının Tanınması (1930-1933 ve 1934)

Kadınlara sırasıyla belediyelerde, muhtarlık seçimlerinde ve meclis seçimlerinde (millet vekili olabilme) oy kullanma yetkileri verildi.

Şapka ve Kıyafet Devrimi (25 Kasım 1925)

Görüntü olarak fes çağdaş bir imaj yaratmıyordu. Fesi direk kaldırınca da insanların kafasındaki boşluğa alışamaması mümkündü. Bu nedenle fes kaldırılarak 1925 tarihinde daha modern bir görüntüye sahip olan şapka getirildi.

Soyadı Yasasının Kabulü (21 Haziran 1934)

Eskiden herkes lakabı ile anılırdı. Bu durum hem çağ dışı hemde devlet dairelerinde kargaşalara neden oluyordu. Verasetlerde miraslarda asker almalarda kişiler karışıyordu. Bunların önüne geçebilmek için 1934 tarihinde soyadı kanunu getirildi.

Eğitim ve Öğretim Devrimi (3 Mart 1924)

Cumhuriyetten önce eğitimde bir düzen tertip yoktu. Yabancı okullar sıbyan mektepleri mahalle okulları derken malesef düzen yoktu. Tüm okullar 1924 yılında çıkarılan kanunla meb çatısına toplandı.

Harf Devrimi (1 Kasım 1928)

Osmanlı döneminde halk Türkçe konuşur Arap alfabesiyle yazardı.Bu durum milletin okuma yazma oranını %2-3 lere çekiyordu. Latin alfabesi Türkçeye uyarlanarak 1928 yılında yeni Türk alfabesine geçti.  Eğer bu yenilik yapılmasaydı bilgisayarlar, cep telefonları, yazılım ve çevirilerde hala sorunlar yaşayacaktık.